مطالب علمی

 در این تصویر که با دوربین MVIC افقهای تازه گرفته شده لایه مه پلوتو به رنگ آبی دیده می شود. لایه های بالای این مه به نظر می رسد که در سرشت مشابه با آنچه که در قمر کیوان، تیتان، دیده شده مشابه باشد.  منشا هر دوی آنها به نظر می رسد واکنشهای شیمیایی نیتروژن و متان به وجود آمده با نور خورشید باشند که منجر به به وجود آمدن ذرات نسبتاً کوچک غبار گونه به نام tholins می شوند، ذراتی که با پایین آمدن به سمت سطح بزرگتر می شوند. این تصویر توسط نرم افزاری به وجود آمده که داده های طول موجهای آبی و سرخ و نزدیک به فروسرخ را با هم ترکیب می نماید و تا آنجا که ممکن است محتملترین رنگی را که چشم انسان درک می نماید بدست می دهد. 

خود ذرات موجود در این مه تقریباً خاکستری و سرخ می باشند، اما آن گونه که نور آبی را می پراکنند نظر تیم افقهای تازه را جلب نموده است. این رنگ آبی واضح، در مورد ترکیب و اندازه ذره های مه به ما اطلاعاتی می دهد. آسمان آبی اغلب نتیجه پراکندگی نور خورشید توسط ذرات خیلی ریز است. بر روی زمین این ذرات مولکولهای ریز نیتروژن هستند. بر روی پلوتو به نظر می آید که این ذرات بزرگتر باشند اما هنوز نسبتاً کوچک بوده  ذرات غبار گونه می باشند که آنها را tholins می نامند.

در دومین یافتۀ مهم، افقهای تازه منطقه های کوچک بسیاری را از آب یخ زده که آشکارا در معرض دید بوده اند یافت. این کشف توسط داده ایی که توسط Ralph spectral composition mapper نصب بر روی افقهای تازه جمع آوری شده بود انجام شد. مهمترین نشانه آب یخ زده در طول Virgil Fossa درست غرب دهانه Elliot در سمت چپ و نیز در Viking Terra نزدیک بالای حاشیه تصویر الحاقی می باشد. یک منطقه مهم دیگر نیز در Baré Montes سمت راست تصویر، در طول تعداد زیادی منطقه کوچک دیگر، به همراه تراکم دهانه ها و دشتهای بین کوهها می باشد. این منظره 450 کیلومتر پهنا دارد.

فضاپیمای افقهای تازه هم اکنون 5 میلیارد کیلومتر از زمین فاصله دارد و تمام سیستمهایش سالم بوده و به طور نرمال کار می نمایند.