مطالب علمی

این تصویر پردازش شده از پلوتو، بر اساس آخرین تصویرهابا وضوح بالا از فضاپیمای افقهای تازه ناساگرفته شده ، چیزی را نشان می دهد که اگر شما در فاصله حدوداً 1800 کیلومتری بالای منطقه استوایی پلوتو قرار می گرفتید، مشاهده می کردید. در سمت شمال شرقی بالای قسمت تاریک و پر دهانه که به طور غیر رسمی منطقهRegioCthulhu نام دارد منطقه ای روشن و تخت که گستره ای از فلات یخی می باشد و به طور غیر رسمی Sputnik Planum نام دارد دیده می شود. کل گستره عوارض سطحی که در این تصویر دیده می شود 1800 کیلومتر پهنا دارد. این تصویرها توسط آخرین پرواز افقهای تازه، در تاریخ 14 ژولای 2015 از فاصلهً 80000 کیلومتری فراز پلوتو گرفته شده است.

این تصویرهای نزدیک پلوتو توسط فضاپیمای افقهای تازه ناسا یک تنوع گیج کننده از عوارض سطحی را آشکار نمود که دانشمندان را به دلیل حد پیچیدگیهایشان سردرگم نموده است.

تصویرهای گرفته شده در روزهای گذشته قسمتی از سطح پلوتو را که با وضوحی به خوبی 400 متر در پیکسل دیده می شود بیش از دوبرابر نموده است.

یافته ها از تصویرهای تازه، محدود به سطح پلوتو نمی باشد. تصویرهای بهتری از قمرهای پلوتو به نام چارون، نیکس و هیدرا نیز در سایت تصویرهای خام New Horizons’ Long Range Reconnaissance Imager (LORRI)گذاشته شده که نشان می دهند هر قمر یکتاست و قمر بزرگ چارون  درگذشته،  زمین شناسی پر افت و خیزی داشته است. 

تصویرها نیز نشان می دهند که جو مه گونه پلوتو بر خلاف تصور قبلی دانشمندان دارای لایه های خیلی بیشتری می باشد. 

 

تصویر موزاییکی از پلوتو توسط افقهای تازه فرستاده شده در تاریخ 5 سپتامبر 2015می باشد،کوچکترین عوارض که دیده می شوند 8/0 کیلومتر پهنا دارند و کل تصویر 1600 کیلومتر پهنا را نشان می دهد. تصویر از فاصله 80000 کیلومتری گرفته شده است.

 

در مرکز این تصویر با پهنای 470 کیلومتر از پلوتو منطقۀ بزرگی از پیچ خوردگیها، شکستگیها در لبه پهن و یخی فلات شمال شرقی در راست دیده می شود.

 

این تصویر با پهنای 350 کیلومتر از سطح پلوتو تنوع باورنکردنی بازتابها و ساختارهای زمین شناختی بر روی سیاره کوتوله را نشان می دهد.

 

این تصویر از بزرگترین قمر پلوتو چارون توسط فضاپیمای افقهای تازه ناسا 10 ساعت قبل از رسیدن به نزدیکترین فاصله از پلوتو 14 ژولای 2015 از فاصله 470000 کیلومتری گرفته شده است.

 

این تصویر از پلوتو توسط فضاپیمای افقهای تازه ناسا، پردازش شده به دو گونه متفاوت، نشان می دهد که مه جوی پر ارتفاع و درخشان پلوتو پرتو نوری را به وجود می آورد که به طور ملامی سطح این سیاره را قبل از طلوع و بعد از غروب خورشید روشن می نماید که این باعث می شود دوربینهای حساس افقهای تازه جزییات منطقه ها را شبهنگام ببینند چیزی که در غیر اینصورت دیده نمی شد. 

 

دو ویرایش متفاوت از یک تصویر از لایه های مه جوی پلوتو گرفته شده از سمت تاریک یا از پشت سیاره از فاصله 770000 کیلومتری. 

برای دنبال نمودن اخبار ماموریت افقهای تازه ناسا به آدرسهای زیر مراجعه نمایید:

http://www.nasa.gov/newhorizons

و

http://pluto.jhuapl.edu