مطالب علمی

 

این حباب رنگارنگ یک سحابی سیاره ای به نام NGC 6818 می باشد که نیز تحت نام سحابی گوهر کوچک نیز شناخته شده است. این سحابی تقریباً در فاصله 6000 سال نوری از ما در صورت فلکی کماندار واقع شده است. درخشش زیاد ابر تنها در پهنای نیم سال نوری می باشد که در مقایسه با ستاره مرکزی ریز آن خیلی بزرگ است- اما هنوز در مقیاس کیهانی یک گوهر ریز است. 

زمانیکه ستاره هایی نظیر خورشید وارد دوران "بازنشستگی" می شوند، آنها لایه های خارجی خود را به فضا پرت می کنند تا ابرهای فروزانی از گاز به نام سحابی سیاره ای را تشکیل دهند. این پرتاب جرم متغییر بوده و سحابی سیاره ای می تواند شکلهای خیلی پیچیده داشته باشد. NGC 6818  ساختارهای رشته مانند گره داری را نشان می دهد و لایه هایی از مواد را به همراه یک حباب مرکزی بسته و روشن که توسط یک ابر پراکنده تر و بزرگتر احاطه شده است مشخص می نماید. 

دانشمندها بر این باوراند که باد ستاره ای از ستاره مرکزی مواد بیرون ریز را به جلو می رانند و شکل کشیده NGC 6818 را می سازند. در حالیکه این تند باد با ابر کند رونده برخورد می نماید این اتفاق، انفجارهای درخشان خاصی را در لایه های بیرونی حباب به وجود می آورد. 

هابل قبلاً از این سحابی در سال 1997 با دوربین پهن میدان سیاره ای 2 با استفاده از ترکیبی از فیلترهایی که گسیل از اکسیژن و هیدروژن یونیزه را روشن کرد تصویر برداری نموده بود. این تصویر در حالیکه از همان دوربین بود اما از فیلتر های متفاوتی برای آشکار نمودن یک نمای متفاوت از این سحابی استفاده نمود.