درخشش نوری بر حوضچه های گازی در کهکشان
ستاره های تازه شکل گرفته با نور بسیار زیادی می درخشند،عملاً فریاد می زنند "هی، من را ببینید!" ولی همه چیز در کهکشان راه شیری ما به راحتی دیده نمی شوند. پیدا کردن حجم ماده میان ستارگان در کهکشان- گازهیدروژن سرد شده که ستارگان از آنها به وجود می آیند- تقریباً غیر ممکن است.
کشفیات نشان می دهد که مواد باقی مانده از مواد ستاره سازتقریباً به میزان یک سوم اشتباه محاسبه شده است و بیش از آنچه که در گذشته میدانستیم در شعاع بیشتری از مرکز کهکشان پخش شده است.
ستارگان از ابرهای گازی متشکل از ملوکول های هیدروژن شکل میگیرند. مرحله اول در به وجود آمدن ستاره فشرده شدن گاز به میزانی است که اتم ها به هم جوش خورده و مولکول ها را به وجود می آورند. گاز پراکنده می شود ولی توسط نیروی جاذبه و برخی اوقات دیگر نیروهای انقباضی جمع آوری شده و چگال تر می شود. زمانی که هیدروژن به میزان کافی چگال می شود، گداخت هسته ای صورت گرفته و ستاره متولد میشود و نور ستاره شروع به تابش می کند.
لانجر می گوید: "نور فرابنفش، کربن مونواکسید را نابودمی کند. در فضای میان ستارگان، جایی که گاز بسیار اندک است، گرد و غبار کافی برای محافظت از ملکول ها در مقابل نور فرابنفش وجود ندارد."
با کمک حساسیت بسیار زیاد هرشل، ما می توانیم موادی را که با سرعت های مختلف در حال حرکت هستند را از هم جدا کنیم و می توانیم یک تصویر کلی از آنچه برای به وجود آمدن ستاره های آینده وجود دارد داشته باشیم.