آسمان محدوده ای برای تولید ترکیب های هنری نیست.یک دوربین بر روی یک سه پله بگذارید، به سمت آسمان پر ستاره ی تاریک نشانه بگیریدش ، وشاتر دوربین را به اندازه ی 10 دقیقه باز نگذارید، تصویر ستاره ها را به صورت کمان های دایره ای شکل نشان می دهد. به طور عادی این دنباله های ستاره بهعلت چرخش زمین به دور محورش تولید می شوند که مرکز آنها نزدیک به هر یک از قطبها، ستاره ی شمال، یا صلیب جنوبی بسته به نیم کره ای که درآن قرار گرفته اید، می باشد. من ایده ای داشتم تا کار مشابه ای از ایستگاه فضایی انجام دهم. به هرحال فیزیک مداریک چرخش ویژه اضافه می کند . همین طور که ایستگاه فضایی می چرخد، همواره یک سمت آن به روی زمین است (جهت حضیض از دیدها .) این لازم دارد که پایگاه یک دوران حول محورش در هر چرخش به دور زمین را کامل کند، درست مانند ماه. ایستگاه فضایی بین المللی حول مرکز جرم خود دوران می کند، که به صورت واحد یا گره 1 مدوله اتفاق می افتد. بنابراین تقریباً در راستای طول ایستگاه که مثل ستون فقرات است دوران می کند.
ایستگاه فضایی هر 90 دقیقه یک باردور می چرخد (هر ماه 28 روز این کار را می کند) به عنوان یک نتیجه، تصویرهای با نوردهی بالای گرفته شده از ایستگاه دنباله های ستاره را به صورت کمانکهای ایره ای نشان می دهند، که مرکز چرخش قطبهایایستگاه فضایی می باشند(عمو صفحۀ چرخش ها) ایستگاه فضایی نسبت به استوای زمین6 /51 درجه مایل است بنابراین "قطبها" حالا 4/38 درجه میل دارند.
تصویرهای دنباله ستاره های من با زمان نوردهی حود 10 تا 15 دقیقه گرفته شده است.
سایت این فضانورد در آدرس زیر قابل دسترس می باشد:
Airspacemag.com