مواظب آن سنگ ها باشید
)
باند فرودگاه شاتل کندی از بیشتر باندهای تجاری بلندتر و پهن تر است. 15000 فوت طول که 1000 فوت آن آسفالت شده و 300 فوت پهنا با 50 متر شانه آسفالت دارد
موج بخار در حول پروژه فرود آور مورفیس در حالی که لوله هایش از نیتروژن مایع برای یک تعلیق سرد آزمایشی در 17 مارس 2011 در مرکز فضایی ناسا در هیوستون پر شده است. پروژه مورفیس از موتوری استفاده می کند که از سوخت گیاهی و سبز( اکسیژن و متان) که این موتور به همراه سیستم فرود و تکنولوژی ایمنی کار است با هم در این سیستم فرود فعالیت می کنند که بتوانند بار را به ماه، سیارک ها و شاید هم مریخ برسانند.
پروژه سیستم فرود مورفیس، موتورش را که با اکسیژن و متان مایع کار می کند را در یک آزمایش کنترل شده در 4 می 2011 در مرکز فضایی جانسون روشن می کند. با دستگاهی که از یک جرثقیل آویزان است. تست کنترل شده به مهندسان این امکان را داد تا بتوانند با احتمال خیلی کمی برای آسیب به سیستم فرود، این سیستم را امتحان کنند.
کلمات "منطقه خطر" به طور حتم هیچ وقت با تجهیزات فرود شاتل در مرکز فضایی کندی ناسا در فلوریدا در ارتباط نبوده است. بر خلاف این امر، هدف این بود که باند فرود و پرواز را از خطر های احتمالی که ممکن بود برای شاتل و خدمه اش در حین فرود پیش بیاید را کاهش دهد. ولی این امر در آینده نه چندان دور، این تجهیزات دستگاهی را ارائه دهد که نوعی فرود داشته باشد که بتوان آن را به عنوان فرودی واقع گرایانه استفاده کرد.
محدوده ای در نزدیکی باند به عنوان بخشی از فاز بعدی آزمایشات پروژه سیستم فرود مورفیس به منطقه خطر تبدیل خواهد شد که تکنولوژی که روزی در آینده برای ساخت فضاپیما هایی که به سیارک ها سفر می کنند را با هم مخلوط خواهد کرد. سیستم فرود به مدت تقریبی یک سال در مرکز فضایی جانسون ناسا برای آماده شدن برای اولین پرواز آزادش تحت آزمایش بوده است. در طول این پرواز آزمایشی تقریبا 100 فوت از زمین بلند می شود و با امنیت کامل فرود می آید.
وفتی که سیستم فرود یک سری کامل از این پروازهای آزمایشی امتحانی را انجام داد، تیم به سمت مشکل بعدی می روند-پرواز یک کیلومتری همراه با فرود ایمن در منطقه خطر. مورفیس از ترکیب دو تکنولوژی فرود خودکار و دوری از خطر استفاده می کند که باعث می شود بتواند به خوبی خود را هدایت و در مناطق امن بین صخره ها، دهانه ها و دیگر خطرات فرود آید.
ولی برای امتحان چنین قابلیتی ، مورفیس بایستی از سنگ ها، دهانه ها و دیگر خطرات بگریزد و این جاییست که تجهیزات فرودی کندی وارد عمل می شود. پس از امتحان چند محل با قابلیت امتحانی، مسئولین پروژه جانسون مشخص کردند که بعلاوه برخی خطرها، تجهیزات سیستم فرود قبلی کندی بهترین انتخاب است.
دکتر جان اولانسن، مدیر مورفیس در جانسون گفت:" مرکز فضایی کندی بهترین توانایی ها را ارائه می دهد. مواد و وسایل هوا و فضا، تجهیزات آشیانه، توانایی های کنترل پرتاب- و یک باند در نزدیکی که با ایجاد خطر می تواند این مجموعه را کامل کند."
گرگ گدیس، مسئول محوطه آزمایش مورفیس کندی گفت:" این امر بسیار مشکل است که بخواهیم منطقه شمالی صاف و پر چمن باند را تبدیل به منطقه ای پر از دهانه مثل سیارات در فضا کنیم تا مورفیس بتواند در آن هدایت و فرود آید، ولی این مساله ایست که تیم ما بر روی آن تلاش می کند. تیم ما به موفقیتی بزرگ در امتحان این تجهیرات در انتهای این تابستان است."
تست اخیر یک هدف جدید برای مورفیس هست، یکی از 20 پروژه کوچک که سیستم های جستوجوی پیشرفته در جستوجوی انسانی ناسا و در مدیریت عملیاتی ماموریت ها را در آن با هم ترکیب کرده است.پیشکسوتان پروژه AES به سرعت سیستم های نمونه را ارتقا داده و در توانایی های اصلی و مفاهیم عملیاتی را برای ماموریت های آینده انسان خارج از مدار زمین را در حال توسعه دادن اند.
با اینکه اولین آزمایش در کندی هنوز برنامه ریزی نشده است، این آزمون می تواند در ژوئن به همراه آن دسته هایی که تا 30 سپتامبر پروژه شان بسته می شود انجام گیرد. برنامه ریزی آزمون گیری قابل تغییر است و مطابق با تغییرات آب و هوایی و وضعیت خود دستگاه تغییر می کند.