سیاه چاله در حال بلعیدن یک ستاره دستگیر شد
واشینگتون- ستاره شناسان شواهد محکمی از یک سیاه چاله عظیم در حال خرد کردن یک ستاره که بیش از حد به آن نزدیک شده بود جمع کرده اند.
سیاه چاله های عظیم که بین چند میلیون تا چند میلیارد بار از خورشید بزرگتر اند در مرکز اکثر کهکشان ها کمین کرده اند. این هیولاهای عظیم الجثه بی سر و صدا گوشه ای می نشینند تا یک طعمه بی خبر از همه جا، مثل یک ستاره آنقدر به آن نزدیک شود که با چنگال محکم گرانششان از هم پاشده شوند.
ستاره شناسان تا کنون این گونه قتل های ستاره ای را دیده بودند ولی این بار اولی بود که طعمه را شناسایی کردند. با استفاده از چندین تلسکوپ زمینی و فضایی، تیمی از ستاره شناسان با رهبری سووی گزاری از دانشگاه جانز هاپکینزدر بالتیمور طعمه را که یک ستار پر از گاز هلیوم بوده را شناسایی کردند. این ستاره در کهکشانی در فاصله 2.7 میلیارد سال نوری از ما قرار دارد. نتایج بدست آمده از این تیم در ویرایش " آنلاین امروز" ژورنال طبیعت چاپ خواهد شد.
گزاری گفت: "وقتی که یک ستاره در اثر نیروهای گرانشی یک سیاه چاله از هم می پاشد. برخی از قسمت های باقی مانده از ستاره به داخل سیاه چاله کشیده شده و بقیه آن با سرعت بسیار بالایی رانده می شوند. ما در حال دیدن درخشش گاز ستاره ای که با مرور زمان به داخل سیاه چاله کشیده می شود را می بینیم. ما حتی نشانه های طیفی گازهای رانده شده که بر اساس شواهد بیشتر هلیوم هستند را دیده ایم. درست مثل این است که داریم از یک صحنه جرم شواهد پیدا می کنیم. از آنجایی که در میان گازهای به جا مانده از این کشتار بیشتر هلیوم دیده شده تا هیدروژن، به این نتیجه می رسیم که ستاره کشته شده دارای هسته ای غنی از هلیوم بوده است.
این مشاهدات به ما اطلاعاتی در مورد محیط بد حول سیاه چاله ها و نوع ستارگانی که دور آن می گرند می دهد. این بار اولی نبود که ستاره بد شانس با یک سیاه چاله غظیم الجثه برخورد کرده می کند.
این تیم بر این عقیده است که پوشش هیدروژنی حول هسته مدت ها پیش توسط همان سیاه چاله از بین رفته بود. بهد از از بین رفتن بیشتر سوخت هیدروژنی اش، این ستاره احتمالا بزرگ شده و تبدیل به غول سرخ شده است. ستاره شناسان بر این عقیده اند که این ستاره باد کرده، در مداری بیضی شکل مثل مدار باریک دنباله دارها که به دور خورشید می گرند به دور سیاه چاله می چرخیده. در یکی از این نزدیک شدن ها، اتمسفر بادی ستاره توسط گرانش قوی سیاه چاله از بین رفته است. باقی مانده ستاره به سفر خود در این مدار ادامه داد تا این که به سیاه چاله نزدیک تر شد و به سرنوشت شومش رسید.
ستاره شناسان پیش بینی می کنند که ستاره ها به دور سیاه چاله کهکشان راه شیری خودمان می گردند. این نزدیک شدن ها خیلی کم پیش می آید که معمولا هر 100000 سال یک بار رخ می دهد. برای یافتن این اتفاق، تیم گزاری صدها هزار کهکشان را با اشعه فرا بنفش در کاوشگر تکامل و با نور مرئی در پان استارز مشاهده کردند.
تیم به دنبال یافتن یک درخشش فرابنفش از مرکز یک کهکشان با یک سیاه چاله آرام بودند. هر دو تلسکوپ این اتفاق را در ژوئن 2010 رصد کردند. ستاره شناسان به مشاهداتشان ادامه دادند تا اینکه که این روشنایی تا ماه آینده اش به حد اکثر میزان خود رسید و تا 12 ماه بعدش به تدریج محو شد. این اتفاق پر نور مثل انفجار انرژی که از یک ابرنواختر آزاد می شود بود ولی شدت گرفتن و به اوج رسیدن آن خیلی آرام تر بود و تقریبا یک ماه و نیم وقت گرفت.
آرمین رست، یکی از اعضا تیم از موئسسه علمی تلسکوپ فضایی در بالتیمور گفت: هرچه این اتفاق بیشتر طول می کشید، ما بیشتر هیجان زده می شدیم چرا که می دانستیم که این یا یک ابرنواختر غیر عادی و یا کلا یک نوع اتفاق دیگر مثل از هم پاشیده شدن یک ستاره توسط یک سیاه چاله است.
با اندازه گیری افزایش روشنایی، ستاره شناسان به این نتیجه رسیدند که جرم سیاه چاله چند میلیون برابر جرم خورشید است که شبیه سیاه چاله کهکشان راه شیری ماست.