ثبت تصویر یک کهکشان کم نور و پر ستاره از هابل:
آنچه در این تصویر می بینیم نمایی از کهکشان کروی کوتوله پگاسوس یا آندرومدا ششم است که توسط تلسکوپ فضایی هابل ناسا به ثبت رسیده، مجموعه ای درخشان از ستاره هایی که بر پس زمینه ای از کهکشان های بسیار دور می درخشند.کهکشان آندرومدا که با نام مسیه ۳۱ نیز شناخته می شود، نزدیک ترین همسایه به کهکشان مارپیچی بزرگ ما، راه شیری بوده و میزبان حداقل 13 کهکشان کوتوله ایست که به دور آن می چرخند و پگاسوس یکی از این کهکشان های کوچک است.کهکشان های کروی کوتوله در واقع کم نورترین و کم جرم ترین کهکشان های شناخته شده هستند و به شکل های بیضوی و توزیع نسبتاً مسطح ستارگان گرایش دارند.آنها معمولاً فاقد گاز بوده و بیشتر از ستارگان پیر و میانسال تشکیل شده اند اگرچه برخی از این کهکشان ها به میزان کمی ، تولد ستارههای جدید را نیز تجربه کردهاند.کهکشان کروی کوتوله پگاسوس در سال 1998 کشف شد و دارای مقدار کمی عناصر سنگین و گاز است که برای تشکیل نسل دیگری از ستارگان مورد نیاز است البته که این میزان بیشتر از بسیاری از کهکشانهای کروی کوتوله در گروه محلی کهکشانهای ماست.محققان گمان میکنند این امکان وجود دارد که میدان گرانشی آندرومدا گازهای ستارهساز را از آن جدا کرده و کمبود متریال برای تولد بیش از چند نسل از ستارهها ، پایدار بماند.قابل توجه است که برخی از کهکشانهای کوتوله کروی همراه راه شیری که در فواصل قابل مقایسه یافت میشوند، حاوی ستارههایی با سن متوسط هستند، اما این میتواند به این دلیل باشد که آندرومدا آنقدر عظیم و گسترده است که اثرات گرانشی آن به دورتر نیز گسترش مییابد.هنوز درباره چگونگی شکل گیری کهکشان های کروی کوتوله صحبت قاطعانه ای نشده است.تئوری ها شامل مواردی همچون برخورد بین کهکشان هایی که تکه های کوچکی را از هم جدا می کنند، همچنین تاثیر گرانشی کهکشان های بزرگتر بر کهکشان های کوتوله دیسکی و نیز فرآیندهای مرتبط با تولد سیستم های کوچک در میان مجموعه هایی از ماده تاریک می باشد.آندرومدا و راه شیری تنها کهکشان هایی اند که به قدر کافی نزدیک ما هستند تا اخترشناسان بتوانند این کهکشان های کم نور را مشاهده کرده و بنابراین سرنخ هایی از شکل گیری کهکشان های کوتوله کروی را از همسایگان نزدیکمان به دست آورند.
لینک خبر:
https://www.nasa.gov/image-article/hubble-pinpoints-a-dim-starry-mini-galaxy
ترجمه:آتنا علیمحمدی