این نمودار سیارات به تازگی ثبت شده در حال گذر به رنگ سبز نشان می دهد و همینطور هم نامزد های سیاره های تائید نشده را به رنگ بنفش نشان می دهد. منظومه ها به صورت افقی بر اساس افزایش شماره کپلر و مقصد KOI و به صورت عمودی بر اساس دوره گردشی مرتب شده است.
دو مطالعه تازه، 41 سیاره را در 20 منظومه ستاره ای شناسایی کرده است. این نتایج ممکن است تعداد سیارات تائید شده توسط کپلر را تا 50 درصد افزایش دهد و به 116 سیاره در 67 منظومه که بیش از نصف این منظومه ها حداقل بیش از یک ستاره دارند.
19 عدداز منظومه های سیاره ای تائید شده دارای 2 سیاره در حال گذر و یکی دیگر دارای 3 سیاره است. 5 عدد از منظومه ها هم در هر دو این مطالعات جای دارند.
اندازه سیارات از هم اندازه زمین تا بیش از 7 برابر شعاع زمین می رسد. ولی در کل آنقدر نزدیک ستاره اش می گردد که به شدت داغ شده است و جهانهایی غیر قابل سکونت اند.
سیارات توسط تحلیل زمان متغیر گذر(TTV) تائید می شوند. در منظومه های فشرده، کشش گرانشی سیارات باعث شتاب گرفتن و یا کاهش شتاب سیارات در مدارشان می شود. این کشش ها باعث می شود مدار هر سیاره نسبت به دیگری فرق کند. TTV نشان می دهد که دو سیاره در حال گذر در یک منظومه هستند و حجمشان در حالت طبیعی نشانگر یک سیاره است.
جیسون استیون، محقق ارشد دارای فوق دکتری از مرکز فرمیلب برای ذرات در باتاویا گفت: "این منظومه ها، با مبادلات گرانشی بزرگشان به ما سرنخ های مهمی از چگونگی شکل گیری و تکامل سیارات می دهد. این شکل گیری ها به ما کمک می کند که بفهمیم که منظومه خورشیدی ما چگونه در میان این منظومه ها می گنجد.
ناتالی باتالا، دانشمند ماموریت کپلر در مرکز تحقیقاتی ایمز در ناسا در موفت فیلد در کالیفرنیا گفت: "حجم خالص نامزد های سیارات که توسط کپلر شناسایی شده است تیم ها را ترغیب می کند تا این تیم ها به پروسه تائید و تشخیص ویژگی های سیارات به طور متفاوتی نگاه کنند. این تکنیک تائید TTV می تواند در ابعاد وسیع تری با منظومه هایی که از زمین قابلیت رصد مداوم را نداشته باشد کاربرد داشته باشد. شاید تنگراه میان شناسایی نامزدهای سیاره و تائید آنها اندکی بازتر شد."