ابرسیاه چاله ها شاید در گازهای خروجی، سونامی ایجاد کنند
بر روی زمین، زلزله ها و یا فوران های آتشفشانی در کف دریاها و اقیانوس ها می توانند منجر به جابجا شدن مقدار زیادی آب با عنوان سونامی شوند، که در واقع چند موج با ارتفاع بسیار زیاد به سمت زمین حرکت می کنند.امروزه، دانشمندان اخترفیزیک با کمک شبیه سازی های رایانه ای توانسته اند نشان دهند که در اعماق فضا، ساختارهایی مشابه سونامی، لیکن با مقیاسی بسیار بزرگتر می تواند بوجود آید که از گازهایی که کشش گرانش یک ابرسیاه چاله فرار می کنند بوجود می آید. محققین بر این باورند که در واقع، محیط رازآلود ابرسیاه چاله ها شاید بزرگترین ساختار مشابه سونامی کیهان را در خود جای داده باشد.به گفته دنیل پروگا، اخترفیزیک دان در دانشگاه لاس وگاس، نوادا "بر روی زمین، قوانین فیزیکی هستند که پدیده ها را شکل می دهند، همین قوانین می توانند در فضا و بیرون از سیاه چاله نیز چیزها را شکل دهد.
این تصویر خیالی نشان دهنده یکی ابرسیاه چاله است که در میان غبار و چند مورد دیگر مدفون شده است.پرتوهای ایکس با انرژی بالای اطراف حلقه سیاه چاله، با این گاز واکنش نشان داده و منجر به ایجاد شدن دو مورد غیرعادی می شوند: سونامی (موج های به رنگ آبی کمرنگ در بالای حلقه) و یک مسیر گردابی با نام Karman می شود. با کمک شبیه سازی های رایانه ای، اندازه و مقیاس این دو پدیده را چند سال نوری تخمین زده شد.
زمانی که یک سیاه چاله با جرمی بیش از صد میلیون خورشید در مرکز کهشان، مواد موجود در حلقه اطراف خود را می بلعد، به این سامانه "هسته کهکشانی فعال" گفته می شود. این هسته ها می توانند در دو قطب خود، دارای جت هایی با اندازه متناسب با آن باشند و حجم زیادی از مواد جلوی دید ما را از فعالیت های مرکزی می گیرد. لیکن، پلاسمایی که به دور حلقه می چرخد درست در فاصله ای قرار می گیرد که به داخل سیاه چاله نیافتد، و به همین دلیل با پرتوی ایکس بسیار درخشانی ظاهر می شود. این درخشش آنقدر زیاد است که ستاره شناسان توانسته اند میلیون ها مورد از آن را پیدا کنند. درجه حرارت این ابرها، ده برابر داغی سطح خورشید و سرعت حرکت آنها به اندازه سرعت بادهای خورشید است.