مطالب علمی

ستاره شناسان به کشف یک ستاره نوترونی منزوی در یک ابرنواختر معروف مشکوک هستند

از تاریخ 24 فوریه 1987 که نور یک انفجار درخشان ثبت شده تا به امروز، ستاره شناسان به دنبال هسته فشرده شده ستاره ای هستند که در میان گازهای این ابرنواختر به جای مانده است. حال شواهد تا حدودی حاکی از کشف این شی توسط تلسکوپ های روی زمین (تلسکوپ ALMA) و استفاده از داده های بدست آمده از ماموریت های فضایی ناسا (رصدخانه اشعه ایکس چاندارا) هستند.از آنجایی که ابرنواختر 1987A (یا SN 1987A) از حدود 400 سال پیش برای چشم غیرمسلح قابل رویت بوده، دانشمندان هیجان زیادی برای مطالعه و تفحص، آن داشته اند و به همین دلیل، این ابرنواختر به یکی از رایج ترین اشیا مورد مطالعه در آسمان تبدیل شد. این ابرنواختر در همسایگی کهکشان راه شیری در فاصله تنها 170.000 سال نوری از زمین قرار دارد. زمانی که یک ستاره منفجر می شود، پیش از آنکه لایه های خارجی ستاره منفجر شوند، هسته آن رمبش می کند و در خود جمع می شود. این جمع شدن هسته باعث بوجود آمدن یک جسمی با چگالی خارق العاده ای می گردد که مانند گنجاندن جرم خورشید در فضایی با قطر10مایل(یک مایل1.6کیلومتر) است. این اشیا، ستاره نوترونی خوانده می شوند، چرا که تقریباً تنها از نوتورون های به شدت متراکم تشکیل شده است. این اشیا به گونه ای آزمایشگاه هایی برای مطالعه فیزیک در شرایط پرفشار است که نمونه آن را نمی توان بر روی زمین پیاده سازی کرد.