محققین به گذشته سفر می کنند تا سن و موقعیت انفجار یک ابرنواختر را مشخص نمایند.
با کمک تلسکوپ فضایی هابل ناسا، محققین تصاویر ثبت شده از گلوله افشان (shrapnel) سریع که در این انفجار ابرنواختر ایجاد شد را بازیابی نموده و تا بتوانند تخمین دقیق تری از موقعیت و زمان انفجار ستاره ای بدست آورند.این ستاره مدتها پیش، در ابر کوچک مگلانیک (Small Magellanic Cloud) که یکی از کهکشان های تابع کهکشان راه شیری ماست منفجر شده است. این ستاره معدوم شده از خود، یک ابر گازی در حال تورم باقی گذاشت که بعنوان ابرنواختر 1E 0102.2-7219 شناخته شد و برای اولین بار توسط گیرنده های اشعه ایکس رصدخانه انیشتن ناسا رصد شد. محققین همچنین، مشغول به جمع آوری عکس های ثبت شده در آرشیو تلسکوپ هابل و تحلیل رصدهای نور مرئی این انفجار طی ده سال اخیر شدند.در این تصویر که از تلسکوپ هابل بدست آمده، گازهای باقی مانده از این ستاره که در حدود 1700 سال پیش منفجر شد را مشاهده می کنید.جهت محاسبه زمان دقیق انفجار، ستاره شناسان 22 مورد از سریع ترین خوشه ها یا بعبارتی گره های انفجاری (بیرون ریخته) را انتخاب کردند، و دلیل این انتخابشان این بود که چنین خوشه هایی به احتمال بسیار کمتری به نسبت سایرین در طی عبور از میان مواد ستاره ای سرعتش را از دست می دهد. محققین این خوشه ها را تا جایی دنبال کردند تا همه در یک نقطه جمع شدند، و آن نقطه، محل دقیق انفجار بود. و حال که این نقطه دقیق پیدا شد، با محاسبه زمانی که این خوشه ها از این نقطه مشترک به وضعیت فعلی خود رسیدند، ستاره شناسان قادر به تعیین زمان دقیق انفجار نیز هستند.طبق تخمین ایشان، نور دریافت شده از انفجار مربوط به 1700 سال پیش و بعبارتی در زمان امپراتوری روم باستان است. که البته متاسفانه هیچ شواهدی از این رویداد شگرف ثبت نشده است.