مطالب علمی

ماهواره پلانک

ماهواره پلانک یکی از ماموریت های آژانس فضایی اروپا برای مشاهده اولین نورهای بوجود آمده در کیهان است. پلانک در سال 1995 به عنوان سومین ماموریت با اندازه متوسط در برنامه علمی افق 2000 آژانس فضایی اروپا انتخاب شد و بعدها فعالیت خود را به عنوان بخشی از برنامه دیدگاه کیهانی (cosmic vision) ادامه داد. هدف از طراحی این ماهواره، تصویربرداری از حرارت و میزان قطبیت ناهمسانگردی (anisotropy) میدان تابش زمینه کیهانی در سراسر آسمان با حساسیت و رزولوشن زاویه ای بی نظیر بود. با استفاده از ماهواره پلانک،نظریات مرتبط با ابتدای عمر کیهان و آغاز ساختار کیهانی مورد آزمون قرار گرفته و همینطور استفاده از آن باعث پدیدار شدن منبع وسیعی از اطلاعات مربوط به مسایل کیهان شناختی و اختر فیزیک شده است. توسعه علمی این ماموریت توسط گروه علمی پلانک مدیریت می شود.
در گذشته پلانک با نام COBRAS/SAMBA  شناخته می شد. پس از اینکه انجام این ماموریت در اواخر سال 1996 انتخاب و تصویب شد. نام آن را به افتخار دانشمند آلمانی، ماکس پلانک (1858-1947)  برنده جایزه نوبل فیزیک در سال 1918 تغییر دادند. پلانک در 14 می 2009 به فضا پرتاب شد و حداقل نیازمندی ها برای موفقیت آن این بود که دو بررسی کامل از آسمان انجام دهد. در انتها، ماهواره پلانک به مدت 30 ماه تمام فعالیت کرد که این میزان تقریبا دو برابر میزان مورد نیاز بود. به علاوه این ماهواره با هر دو دستگاه خود پنج بار آسمان را به طور کامل مورد بررسی قرار داد. دستگاه فرکانس پایین که قادر بود در درجه حرارت های بالاتری به نسبت HFI فعالیت کند در 2012 به ماموریت خود پایان داد. در بخش غالب سال 2013  به فعالیت مشغول بود و داده های بیشتری در تکمیل نتایج به دست آمده از ماهواره پلانک بدست داد. پلانک در 23 اکتبر سال 2013 خاموش شد. داده های کیفیت بالایی که از این ماموریت بدست آمده است را بایستی همچنان در سال آتی مورد بررسی قرار داد.
LCDM پایه، توضیحات بسیار مناسبی از مشاهدات Plank و بسیاری دیگر از مجموعه های اختر فیزیکی  ارائه میکند.
ماهواره پلانک و آژانس فضایی اروپا اعلام کرد که اولین ستاره های کیهان که بعد زمان بدست آمده از رصدهای پیشین تابش زمینه مایکرو ویو کیهانی صورت گرفته بود، بوجودآمده اند.به علاوه این تحلیل جدید نشان می دهد که این ستاره ها تنها منابعی بودند که برای یونیزه کردن مجدد اتم های کیهان نیاز بود، که نیمی از این فرآیند را زمانی که سن کیهان به 700 میلیون سال رسیده بود، انجام دادند.
با افزایش تعداد ستارگان و کهکشان ها که در حال پر کردن کیهان امروزی هستند از تنها کسری از ثانیه پس از بیگ بنگ تا تکامل ستارگان و کهکشان ها طی 8/13 میلیارد سالی که از عمر عالم گذشته ، تلسکوپ فضایی پلانک، بینش جدیدی از تاریخ کیهان به روی ما گشوده است.
در این مرحله بسیار مقدماتی ، کیهان یک معجون بسیار چگال و داغ از ذرات زیر اتمی، غالباً الکترون ها،پروتون ها، نوترون ها و فوتون ها (ذرات نور) بوده است. در چنین محیط بسیار چگالی، کیهان مانند یک مه بسیار غلیظ به نظر می آید، چرا که ذرات نور نمی توانستند مسافتی را طی کرده و با الکترون ها برخورد نمایند.