مطالب علمی

1- شواهد بدست آمده از انفجار سوم جولای 2016

توضیح: در سوم جولای 2016، چندین دستگاه در سفینه فضایی رزیتا متعلق به آژانس فضایی اروپا نشانه هایی از انفجاراتی روی دنباله دار 67P در فاصله 3.32 واحد نجومی از مرکزیت خورشید ثبت کردند. در این مقاله، گزارشی از ویژگی های گرد و غبار منتشر شده و تغییرات بوجود آمده بر روی سطح آن در اثر انفجار ارائه شده است. این رویداد نزدیک به 14-68 دقیقه به طول انجامید و باعث بوجود آمدن یک رد یخی 10 متری بر روی سطح دنباله دار شد. مواد منتشر شده شامل مواد سختی با اندازه های چند صد میکرون و ذرات یخی با اندازه هایی کوچکتر از میکرون می شوند. نرخ تولید این میزان زیاد از مواد منتشر شده در فضا با نرخ تصعید آزاد کریستال های یخ تحت تابش خورشیدی که تنها فرآیند شتاب دهنده است ناهمخوانی دارد. انرژی های مازادی که نزدیک به سطح باقی مانده اند باعث افزایش چگالی آب شده است. نظر محققین بر این است که یک منبع گاز تحت فشار در زیر سطح و یا یخ زدن بی نظم آب می تواند از دلایل این امر باشد.  

منابع: Acton C. H., 1996, PSS, 44, 65 Agarwal J., et al., 2016, MNRAS, 462, S78 Auger A.-T., et al., 2015, A&A, 583, A35 Barucci M. A., et al., 2016, A&A, 595, A102 Basilevsky A. T., Krasil’nikov S. S., Shiryaev A. A., Mall U., Keller H. U., Skorov Y. V., Mottola S., Hviid S. F., 


2- جهان های تاریک کپلر
نویسندگان: Tiffany Jansen, David Kipping
توضیح: منحنی های فاز فوتومتریک فرصت بسیار مطلوبی برای مطالعه اتمسفر سیارات خارجی و حتی مطالعه سطح آنها فرآهم می آورد. با اندازه ای مشابه مقابله ها (نهانش) ولی با خط پایه ای (baseline) این منحنی ها بیشتر نسبت به فوتون های سیاره ای حساس هستند و البته به علت حفظ پایداری طولانی مدت، داده ها در این منحنی ها به صورت چالش برانگیزی تقلیل می یابند. در این مقاله، یک phasma که یک الگوریتم غیرپارامتری است را معرفی می کنیم تا منحنی های فاز سیاره ای قوی و واضح تولید کرده و از آن ها برای 115 سیاره نپتونی و 50 سیاره زمینی مشاهده شده بوسیله کپلر استفاده نماییم. طبق نتایج این گزارش، نامحتمل است که سیارات جامد مشاهده شده توسط کپلر دارای شباهت های ابری مانند سیاره زهره باشد و بیشتر احتمال دارد که به صخره های عطارد شباهت داشته باشند. 

منابع: Lehmer, O. R. & Catling, D. C. 2017, ApJ, 845, 130
Loeb, A. & Gaudi, S. B. 2003, ApJ, 588, 117
Lopez, E. D. & Fortney, J. J. 2014, ApJ, 792, 1
Lucy, L. B. & Sweeney, M. A. 1971, AJ, 76, 544
Mallama, A. 2009, Icarus, 204, 11
Mathur, S., Huber, D., Batalha, N. M., et al. 2017, ApJS, 229, 30
Mazeh, T. & Faigler, S. 2010, A&A, 521, 59
Mcquillan, A., Mazeh, T. & Aigrain, S. 2014, ApJS, 211, 24
Morris, S. L. & Naftilan, S. A. 1993, ApJ, 419, 344
Rogers, L. A. 2015, ApJ, 801, 41
Rouan, D., Deeg, H. J., Demangeon, O., Samuel, B., Cavarroc,
3- پاستای هسته ای در ماده چگال داغ و تعابیر آن برای پراکندگی نوترینو.
نویسندگان: Alessandro Roggero, Jérôme Margueron, Luke F. Roberts, Sanjay Reddy
توضیح: ما یافته ایم که فراوانی خوشه های بزرگ نوکلون ها در ماده غنی از نوترون در چگالی زیرهسته ای به میزان زیادی با اثرات دمایی محدودی در زمانی که ماده به سطح تعادل بتا می رسد به شدت کاهش می یابد. هسته بزرگ و ویژگی های غیرکروی هسته که پاستا نام دارد باعث شد که ماده در T=0 متحدالشکل شده و به نسبت در دمای پایینی حل شود. در این مقاله، سازوکار حل شدن پاستا مورد بحث قرار گرفته و به طور کلی مشاهده شد که   بسیار نسبت به شکافت (fraction) پروتون حساس است. یافته ها حاکی از آنند که انتشار متجانس نوترونو از هسته و پاستا اثر بسزایی در کدر بودن تحت شرایط روبه رو شدن با ذوب کنندگان ستارگان نوترونی و ابرنواختر دارند. در نهایت، تعابیری که از سیگنال های نوترینو منتشر شده از ابرنواخترهای موجود در کهکشان مورد بحث قرار گرفته اند.
منابع: [1] A. Burrows, Reviews of Modern Physics 85, 245 (2013).
[2] H.-T. Janka, Annual Review of Nuclear and Particle Science
62, 407 (2012).
[3] A. Burrows and J. M. Lattimer, Astrophys.J. 307, 178
(1986).
[4] J. A. Pons, S. Reddy, M. Prakash, J. M. Lattimer,
and J. A. Miralles, The Astrophysical Journal 513, 780
(1999).
[5] T. Fischer, I. Sagert, G. Pagliara, M. Hempel,
J. Schaffner-Bielich, T. Rauscher, F.-K. Thielemann,
R. K¨appeli, G. Mart´ınez-Pinedo, and M. Liebend¨orfer,
The Astrophysical Journal Supplement Series 194, 39
(2011).

---