ابرماه آبان منظره زیبایی را به وجود آورد.
ماه منظره آشنایی در آسمان ماست، شبهای تاریک را روشن می نماید و کاوش فضا را به یاد ما می آورد. اما ابرماه 14 نوامبر واقعاً ابرماه است چون نزدیکترین ماه کامل به زمین از سال 1948 تا به حال می باشد. ما چنین ماه ای را تا سال 2034 دوباره نخواهیم دید.
مدار ماه به دور زمین کمی بیضی گون است بنابراین گاهی ماه به زمین نزدیکتر و گاهی دورتر است. در نقطۀ حضیض، نزدیکترین فاصله از زمین، ماه می تواند تا 14 درصد نسبت به زمانی که ماه در نقطه اوج، دورترین فاصله از زمین، است به زمین نزدیکتر باشد. قطر این ماه کامل بزرگتر به نظر می آید و چون بزرگتر است 30 درصد مهتاب بیشتر به زمین گسیل می کند.
دانشمندهای ناسا ماه را برای دهه ها رصد کرده اند. فهم بهتری از ماهِ ما، به دانشمندها کمک می کند بفهمند چه چیزی بر روی سیاره ها و جرم های دیگر در منظومه خورشیدی ما رخ می دهد.
برای اطلاعات بیشتر به آدرسهای زیر نگاه کنید:
• https://www.nasa.gov/feature/shoot-the-supermoon-like-a-pro/
• http://www.nasa.gov/mission_pages/LRO/main/index.html