مطالب علمی

این دیسک درخشان از کهکشان مارپیچی در فاصله¬ای در حدود 25 میلیون سال نوری از زمین در صورت فلکی (sculptor) پیکر تراش واقع شده است.

این کهکشان توسط ستاره شناس بریتانیایی ویلیام هرشل در 1785 کشف شد و NGC24 نامگذاری شد.

این تصویر با استفاده از تلسکوپ فضایی هابل NASA/ESA که تلسکوپی پیشرفته برای نقشه برداری است و به اختصار ACS نامیده می شود، گرفته شده است. قسمت¬های درخشان و آبی(ستاره¬های جوان) و خطوط تاریک (غبار کیهانی ) است و حباب¬های قرمز (گاز هیدروژن) از مواد پراکنده شده در طول بازوی مارپیچی کهکشان است. تعداد زیادی کهکشان¬های دور نیز در محیط اطراف NGC24 دیده شده است.

ستاره شناسان احتمال می¬دهند که کهکشان¬های مارپیچی مانند NGC24 و کهکشان راه شیری توسط ماده¬ی تاریک احاطه شده¬اند. ماده¬ی تاریک، ماده¬ای اسرار آمیز است که قابل رویت نیست و در عوض خود را از طریق فعل و انفعالات گرانشی با مواد اطراف خود نشان می¬دهد.

وجود ماده¬ی تاریک برای توضیح اینکه چرا قسمت¬های بیرونی کهکشان از جمله خود ما، به طور غیر منتظره ای سریع می چرخند و تصور می¬شود که همچنین نقشی اساسی در شکل¬گیری و تحول کهکشان دارد. تصور می¬شود که بیشتر مواد NGC24 (حدود 80 درصد) در هاله¬ی تاریک پنهان شده¬اند.