تصویر برداری تلسکوپ هابل از شفقهای قطبی فعالی در جو سیاره هرمز
ستاره شناسها از تلسکوپ فضایی هابل برای مطالعه شفقهای قطبی- نورهای درخشان که در جو یک سیاره نمایان می شوند- در قطبهای بزرگترین سیاره در منظومه خورشیدی(هرمز)، استفاده می کنند. این برنامه رصدی از طریق اندازه گیریهای انجام شده توسط فضاپیمای جنوی ناسا که در حال رسیدن به این سیاره است، صورت می گیرد.
هرمز، بزرگترین سیاره در منظومه خورشیدی برای طوفانهای رنگینش مشهور می باشد که مشهورترینشان لکۀ سرخ بزرگ می باشد. اکنون ستاره شناسها با استفاده از قابلیتهای فرابنفش تلسکوپ هابل بر روی جنبۀ زیبای دیگری از این سیاره تمرکز نموده اند.
این شفقهای قطبی زمانی به وجود می آیند که ذره های پر انرژی وارد جو یک سیاره نزدیک قطبهای مغناطیسی آن می شوند و با اتمهای برخورد می نمایند. در این برنامه یکی از اهداف بررسی پاسخ شفقهای قطبی هرمز به شرایط گوناگون در طوفانهای خورشیدی، جریان ذره های باردار خارج شده از خورشید، می باشد.
این برنامه به کمک رصدهای هابل از شفقهای قطبی و اندازه گیریهای جو از طوفانهای خورشیدی انجام می گیرد.
منطقه ای که این شفقهای قطبی بر روی هرمز پوشش می دهند از کره زمین بزرگتر است. این شفقها نه تنها از نظر وسعت بیشتر از نمونه های زمینی اند بلکه صدها بار پرانرژی تر از شفقهای قطبی زمین نیز می باشند. همچنین این شفقهای قطبی در هرمز هیچگاه پایان نمی یابند زیرا منبع آنها تنها طوفانهای خورشیدی نمی باشد و ذره های باردار از قمر آیو نیز منبع آنها می باشد.
برای اطلاعات بیشتر در مورد شفقهای قطبی بر روی سیاره هرمز و تلسکوپ هابل به آدرسهای زیر مراجعه کنید:
• http://hubblesite.org/news/2016/24
• http://www.nasa.gov/hubble