مطالب علمی

ترکیبی قوی از رصدها و شبیه سازیهای کامپیوتری سرنخ های جدیدی در مورد چگونگی به وجود آمدن لکه های رازآلود بر روی ماه به دست می دهد. الگوهای گردباد روشن و تاریکی در صدها محل بر روی سطح ماه مشاهده شده است.

این یک تصویر رینر گاما از سطح ماه می باشد که توسط مدارگرد شناسایی ماه ناسا گرفته شده است.

این الگوها که "گردبادهای ماه" نامیده می شوند تقریباً به صورت نقاشی شده روی سطح ماه نمایان        می شوند. آنها یکتا هستند، ما این عوارض را تنها بر روی ماه دیده ایم و منشا آنها از زمان کشف آنها به صورت یک راز باقی مانده است.

گردبادهای ماه می توانند ده ها مایل عرض داشته باشند و به صورت گروهی یا انفرادی نمایان شوند. رصدهای قبلی دو سرنخ مهم در مورد تشکیل آنها دادند: نخست، آنها در جایی نمایان می شوند که قسمتهای قدیمی میدان مغناطیسی در سطح ماه جای گرفته(هرچند که هر "فسیل" میدان مغناطیسی بر روی ماه یک گردباد ماه ندارد). دوم اینکه منطقه های روشن در گردبادها کمتر از اطراف آنها دچار تغییرات فرسایشی شده اند. محیط فضا خشن می باشد، تعداد زیادی از عوامل می توانند باعث تغییرهای شیمیایی و سیاه شدن چیزها در فضا طی زمان شوند، این عاملها شامل برخورد شهابهای خیلی ریز و اثرهای بادهای خورشیدی- جریان گاز رسانای الکتریکی که از سطح خورشید با سرعت یک میلیون مایل بر ساعت می وزد-   می باشند. 

در تحقیقهای جدید تیم دانشمندها مدلهای کامپیوتری ای به وجود آورده اند که بینش جدیدی در مورد چگونگی کارکرد نظریۀ سپر مغناطیسی به ما می دهد. مشکل ایدۀ سپر میدان مغناطیسی این است که میدانهای مغناطیسی جایگزیده بر روی ماه خیلی ضعیفند- حدود 300 بار ضعیفتر از میدان مغناطیسی زمین. به سختی می توان تصور نمود که آنها قدرت پس زنی یونهای طوفانهای خورشیدی را داشته باشند. 

تحقیقهای جدید نشان داده اند که میدانهای مغناطیسی می توانند زمانیکه طوفان خورشیدی سعی در جریان پیدا کردن میان لکه ها دارند یک میدان الکتریکی قوی ایجاد نمایند. این باعث کاهش تغییرات ناشی از طوفان خورشیدی شده و منطقه های روشنتر را در سطح منطقه های حفاظت شده به وجود می آورد.