مطالب علمی

این شبیه سازی کمک می کند به توضیح سیگنال نوری عجیب و غریب که به نظر می رسد از یک ادغام سیاهچاله های نزدیک به هم رسیده است، به نام PG1302_102 که درفاصله  3.5بیلیون سال نوری از ما واقع شده است.

محققان با استفاده از داده های جستجوگر تحولات کهکشان ناساGALEX  و تلسکوپ فضایی هابل قانع کننده ترین تاییدیه که تا کنون برای وجود ادغام کهکشان ها است را ارائه کردند و جزئیات جدیدی در مورد سیگنال نوری دوره ای و عجیب و غریب آنها یافتند.

کاندیدای سیاهچاله ی دوتایی که PG1302_102 نامیده شده است، برای اولین بار در سال جاری با استفاده از تلسکوپ زمینی مشخص شد.

سیاهچاله هایی که تا کنون رصد شده اند به صورت مدارهای نزدیک به هم جفتی با فاصله ای که از قطر منظومه ی شمسی ما خیلی بزرگتر نیست، هستند.

انتظار میرود که این سیاهچاله ها در کمتر از یک میلیون سال به هم برخورد کنند و با یکدیگر ادغام شوند، با ایجاد صدای بسیار بلندی با قدرتی حدود 100 میلیون ابر  نواختر.

محققان در حال مطالعه بر روی این جفت هستند، برای درک بهتر اینکه در مرکز ترکیب شدن کهکشان ها و سیاهچاله های بزرگ چه اتفاقی در حال وقوع است، (چیزی که در اوایل شکل گیری جهان یک اتفاق عادی به حساب می آمده است). در صورتی که این اتفاق عادی به نظر می آید اما کشف کردن و تایید آن ها بسیار سخت است.

PG1302_102 یکی از تعداد انگشت شمار از کاندیدای سیاهچاله های دوتایی خوب است که در اوایل سال جاری توسط محققان در موسسه ی فناوری کالیفرنیا در پاسادٍنا کشف و گزارش شدو پس از آن سیگنال نوری رسیده از مرکز کهکشان به دقت بررسی شد.

محققان با استفاده از تلسکوپ واقع در کاتالینا زمان واقعی نا پایداری را بررسی کردند و نشان دادند که تغییر سیگنال احتمالا به وسیله ی حرکت دو سیاهچاله ایجاد شده است که هر پج سال یکبار به دور هم می چرخند.

زمانی که سیاهچاله ها نور خودشان را بیرون نمی دهند مواد آنها را احاطه می کنند.

در مطالعات جدید منتشر شده در 17 سپتامبر نشریه طبیعت، محققان شواهد بیشتری برای تصدیق و تأیید حرکت پیچیده و رقص مانند این سیاهچاله ها یافتند.

با استفتده از داده های نور فرابنفش رسیده از  GALEX و هابل آنها توانستند سیستم تغییرات الگوی نوری را در 20 سال گذشته ردیابی کنند.

David Schiminovich  از دانشگاه کولومبیا در نیویورک می گوید که خوشبختانه ما داده های  GALEX برای جستجوی کلی را در دست داشتیم و با برگشتن به آرشیو GALEX پی بردیم که این حرکت تنها 6 بار اتفاق افتاده و رصد شده است.

هابل نیز که نور فرابنفش را علاوه بر نور مرئی و بقیه ی طول موج های نور دریافت می کند، این مورد را در گذشته رصد کرده است.

نور فرابنفش برای آزمایش کردن پیشگویی  اینکه سیاهچاله ها چگونه یک الگوی سیکل نوری را ایجاد می کنند، بسیار مهم است.

یک نظر این است که یکی از سیاهچاله ها در این جفت سیاهچاله در حال بیرون دادن نور بیشتری است. این سیاهچاله در حال بلعیدن ماده ی بیشتری نسبت به سیاهچاله ی دیگر است و گرمای مواد این مرحله نوری بسیار پر انرژی ساطع می کند.بنابراین، این سیاهچاله هر پنج سال یک بار به دور دیگری  می چرخد و نور آن تغییر می کند، مانند این است که نور یک لامپ 60 وات به طور ناگهای به 100وات تبدیل شود.

علت این تغییر نور چیست؟

یکی از دلایل تغییر نور باید به دلیل اثر حرکت به آبی (blue shifting ) باشد که نور وقتی به سمت ما حرکت می کند به سمت طول موج های کوتاهتر فشرده می شود مثل اینکه صدای آژیر ماشین پلیس وقتی که به سمت ما حرکت می کند در فرکاسهای بلندتری شنیده می شود. علت دیگر بای به دلیل سرعت زیاد سیاهچاله باشد.سیاهچاله ی درخشان در حقیقت با سرعتی حدود 7 درصد سرعت ور در حال حرکت است، به عبارت دیگر واقعا سریع حرکت می کند.در این سرعت بالا که با سرعت نسبیتی می شناسیم، نور تقویت می شود و درخشنده تر به نظر می آید.

این نتایج به محققان برای فهمیدن چگونگی حرکت پیچیده ی سیاهچاله در جهان کمک می کند.