مطالب علمی

فاصله ظاهری سیارات نسبت به خورشید از نگاه ناظر زمینی کشیدگی نام دارد.

هنگام مقارنه سیارات با خورشید گرفتگی زاویه کشیدگی صفر است و هنگام مقابله سیارات بیرونی زاویه کشیدگی 180 درجه است،کشیدگی بیشتر برای سیارات داخلی منظومه شمسی به کار گرفته میشود.این سیارات به دلیل اینکه در مدار کوتاه تری نسبت به زمین قرار دارند همیشه در نزدیکی خورشید قرار دارند و هیچگاه طول شرقی غربی آسمان طی نمیکنند، این سیارات در چرخش خود به دور خورشید گاهی به نقطه ای از آسمان میرسند که بالاترین حد کشیدگی نام دارد و بالاتر از آن هرگز دیده نخواهند شد و سپس دوباره به خورشید نزدیک میشوند.

اگر زمین را راس یک زاویه در نظر بگیریم خورشید و سیاره داخلی این زاویه را تشکیل میدهند.در مورد عطارد بیشترین حد کشیدگی حدود 28 تا 29 درجه است و در مورد سیاره زهره بیشترین حد کشیدگی در حدود 47 درجه میباشد.این سیارات در هنگام بیشترین کشیدگی در بهترین حالت رصدی نیز قرار میگیرند و بیشترین ارتفاع از افق را دارند. به همین دلیل این سیارات همیشه یا در آسمان صبحگاهی و یا در آسمان شامگاهی قابل رویت هستند.

بسته به اینکه در شرق یا غرب خورشید باشند کشیدگی غربی و کشیدگی شرقی روی میدهد.

بخش علمی مرکز علوم و ستاره شناسی تهران