نویسنده و ستاره شناس مقاله ای که جزئیات این کشف را در بر دارد، دیوید او جونز، از دانشگاه جان هاپکینزدربالتیمور گفت: "این رکورد تازه در فاصله، پنجره های تازه ای به سوی کیهان اولیه باز می کند و دیدگاه تازه ای در مورد چگونگی انفجار این ستارگان به ما می دهد. ما می توانیم نظریات را برای اینکه این انفجارات چقدر برای فهم تکامل کیهان وانبساط آن مناسب است مورد آزمایش قرار دهیم ".
این کشف، جزئی ازبرنامه 3 ساله هابل است که در سال 2010 به منظور مطالعه ابرنواخترهای نوع la و فهمیدن اینکه آیا از 13.8 میلیارد سال قبل، در زمان تولد کیهان تغییری کرده اند یا نه شروع شده است. ستاره شناسان از تنوع و قدرت دوربین شماره 3 مدار باز استفاده کردند تا به دنبال ابرنواخترهایی نزدیک به نور مادون قرمز بگردند و فاصله آن را با طیف نمایی محاسبه کنند.
یافتن ابرنواخترهای دوردست، روش قدرتمندی را برای محاسبه انبساط رو به رشد کیهان به وجود می آورند. تاکنون تیم ریس بیش از 100 ابرنواختر را با نوع ها و فواصل متفاوت کشف کرده اند کهبه زمان های بین 2.4 تا 10 میلیارد سال گذشته برمی گردند. از این کشفیات تازه، اینتیم 8 ابرنواختر نوع laکه ابرنواختر SN Wilson نیز که 10 میلیارد سال گذشته منفجر شده است، جزو آن است.
استیو رادنی، یکی ازاعضای تیم، از دانشگاه جان هاپکینز گفت :"نوع la ابرنواخترها،دقیق ترین مقیاس اندازه گیری را که تا کنون ساخته شده است را به ما می دهد. هرچهبیشتر ما این ابرنواخترها را درک می کنیم، مقیاس اندازه گیری کیهانی ما نیز دقیقتر می شود".
با اینکه فاصله ای ابرنواختر تنها 4% بیشتر از آخرین رکورد است، بیش از 350 میلیون سال بیشتر به گذشته رفته است. ستاره شناسان هنوز چیزهای زیادی را بایستی در مورد طبیعت انرژی تاریک و اینکه ابرنواختر نوع la چگونه منفجر شده است بیاموزند.
با یافتن ابرنواختر نوع la که در جهان بسیار جوان حظور داشته است،ستاره شناسان می توانند فرق میان دو مدل انفجار را مشخص کنند. در یکی از این مدلها، انفجار توسط ادغام دو کوتوله سفید به وجود می آید. در یک مدل دیگر، یک کوتوله سفید، مواد خود همتایش، یک ستاره عادی می دهد و باعث می شود به علت زیادی مواد، آن ستاره منفجر شود.