مطالب علمی

رصدهای بعدی توسط یک تیم از رصدخانه رامانزاکو در ایتالیا با استفاده از شبکه iTelescope  در تاریخ 22 سپتامبر صورت گرفت.

این دنباله دار در 28 نوامبر 2013 درفاصله 0.012  واحد نجومی از نقطه مرکزیخورشید به حضیض می رسد.  بر این اساس کهشعاع خورشید 500،695 کیلومتر است، دنباله دار از فاصله 000،100،1 کیلومتری سطحخورشید می گذرد. مدار این دنباله تقریباً سهموی است که گویای این مطلب است که ایندنباله دار کاملاً تازه و در حال آمدن از ابرهای اورت است. در نزدیکترین حالت،دنباله دار از فاصله 0.072 واحد نجومی (000،800،10 کیلومتر) از مریخ در تاریخ 1اکتبر 2013 می گذرد و در تاریخ 26 دسامبر 2013 از فاصله 0.42 واحد نجومی(000،000،63 کیلومتر) زمین می گذرد.

برخی از عناصر مداری این دنباله دارشبیه دنباله دار بزرگ سال 1680 است که این ایده را در اذهان می پروراند که شاید هردو از یک جا آمده باشند. این دنباله دار بسیاری از عناصر مداری اش شبیه دنباله داربزرگ سال 1680 است که می تواند دومین عضو همان گروه باشد. انتظار می رود که زمیناز مدار این دنباله دار در تاریخ 14- 15 ژانویه 2014 گذر کند که شاهد یک بارششهابی نادر خواهیم بود.

روشنایی و وضوح:

در زمان این کشف، قدر ظاهری این دنبالهدار حدوداً 8.18 بوده و بسیار برای دیدن با چشم غیر مسلح تار است. ولی آنقدری روشنبود که ستاره شناسان آماتور آن را با تلسکوپ ببینند. اگر این دنباله دار شبیه بهدیگر دنباله دار ها باشد، با نزدیک شدن آن به خورشید بایستی روشنایی آن افزایشیابد و با دور شدنش از خورشید به سمت بیرون منظومه خورشیدی تار تر می شود.

در آگوست سال 2013 آنقدر واضح می شودکه می توان آن را با دوربین های دوچشمی و تلسکوپ های کوچک رویت کرد و در اکتبر،اوایل نوامبر 2013 و تا اواسط ژانویه 2014 با چشم غیر مسلح نیز قابل رویت خواهدبود.

دراکتبر، دنباله دار از میان صورت فلکیاسد، و پرنور ترین آن قلب الاسد و سپس از نزدیکی مریخ در آسمان شب عبور خواهد. کردو این اجرام نورانی پیدا کردن این دنباله دار را راحت تر خواهند کرد. این دنبالهدار در نوامبر از کنار سیاره زحل، سماک اعزل در صورت فلکی سنبله گذر خواهد کرد.این دنباله دار در 28 نوامبر 2013 به حضیض خود می رسد و در این زمان بسیار نورانیبوده و قدر آن منفی می شود و ممکن است برای مدت کوتاهی از ماه کامل هم پر نور ترشود.

C/2012 S1  دیده شده در 22 سپتامبر 2012

  دنباله دار:

دنباله‌دارهایکوتاه مدت معمولاً از کمربند کویپر می‌آیند که فراتر از مدار نپتون قرار گرفته است.دنباله‌دارهای با تناوب طولانی مدت از ناحیه‌ای کروی متشکل از اجرام یخ زده به نامابر اورت سرچشمه می‌گیرند. این اجرام در دورترین قسمت منظومه شمسی قرار دارند و ازآمونیاک منجمد، متان، سیانوژن، یخ آب و صخره تشکیل شده‌اند.

دنباله‌دارهااز گاز و سنگریزه  و فلزاتی مانند آهن، سیلیسو غیره تشکیل یافته‌اند که همه این مواد بصورت گلوله یخی درآمده‌اند. با نزدیک شدنآن به خورشید دما بالا می‌رود و گاز و غبار بصورت دنباله جریان می‌یابند و سرانجامبا دور شدن از خورشید سر دنباله‌دار دوباره یخ می‌زند

حضیض:

در مکانیکآسمانی، دورترین نقطه در مدار بیضوی یک شیء از گرانیگاه خود را اوج می‌گویند. به نزدیک‌تریننقطه در مدار بیضوی نسبت به گرانیگاه، حَضیض گفته می‌شود. نام‌های دیگر برای این‌گونهنقطه اوج عبارتند از: اوج مرکزی دوراوج

قدر ظاهری:

قدر یا قدرظاهری یا فروغ پدیدار (به انگلیسی apparent magnitude)مقیاسی عددی از روشنایی ستارگاناز دید ناظر در زمین است. هرچه عدد آن کمتر باشد نورانی بودن ستاره بیشتر است. قدرظاهری لگاریتمی با درخشندگی ستاره و فاصله‌اش از ناظر (روی هم با روشنایی ستاره) ارتباطدارد. قدر ظاهری را با m نشان می‌دهند.

مدار سهموی:

. بیشتر دنباله‌دار در مدار بسته‌ای در حال حرکتند، یعنی بر روی مداری حرکت می‌کنندکه ابتدا و انتهایش بر هم منطبق می‌باشد. این دنباله‌دارها (مانند ستاره دنباله‌دارهالی) بعد از یک پریود به نزدیکی زمین آمده و دوباره مشاهده شده‌اند.  مدارهای دنباله‌دارهای دیگر سهمی یا هذلولی استو به احتمال زیاد اینها فقط یکبار در نزدیکی زمین ظاهر و روئیت گردیده و دور می‌زنندو سپس می‌روند و دیگر به نزدیکی زمین برنمی‌گردند. به علت تأثیرات گرانشی، دنباله‌دارهادر حضیض سریعتر حرکت می‌کنند تا در اوج. دنباله‌دارها از مدت چرخششان یه دور خورشیدطبقه بندی می‌شوند: دنباله‌دارها با مدت تناوب کوتاه و متوسط (مانند هالی با دوره تناوب۷۶ سال) بیشتر در بین خورشید و پلوتون به سر می‌برند