مطالب علمی

چرا آسمان آبی است؟

رنگ آسمان ناشی از این واقعیت است که نور با ذراتی که با آنها برخورد می کند (در این مورد مولکولهای گازی که جو زمین را تشکیل می دهند) برهمکنش دارد. اثر این فرایند، به نام پراکندگی بر نوری که به ذره برخورد می کند این است جذب می شود و سپس در تمام جهات باز می تابد. تمام رنگهای نور تا حدی پراکنده می شوند، اما مولکولهای جو زمین نور آبی را بیشتر از نور سبز، زرد، یا قرمز پراکنده می کنند. غروب سرخ رنگ،  نتیجۀ دیگری از پراکندگی است. به هنگام غروب که خورشید ظاهراً به طرف افق حرکت می کند، نور آن باید از مواد بیشتری که جو را تشکیل می دهند، بگذرد. در این حال، چون مولکولهای موجود در جو نور آبی را بیشتر از نورهای دیگر پراکنده می کنند ، رنگهایی که در امتداد خط دید ما در جو نفوذ می کنند، رنگ آبی کمتری دارند. از این رو ما رنگهایی را که مایه ی سرخ آنها بیشتر است می بینیم. بنابراین پدیده هایی را که فلق و شفق می نامیم نتیجه پراکندگی نور به وسیلۀ مولکولهای موجود در جو است. ماه بر خلاف زمین فاقد جو است، و بنابراین آسمان آن رنگ ندارد و بهتر است بگوییم که سیاه است وقتی خورشید در هر جایی از سطح ماه غروب کند آنجا بلا فاصله تاریک می شود و این تغییر با افت شدید دما همراه است. بخش علمی مرکز علوم و ستاره شناسی تهران