چشمان تیز سوبارو، نشانه های سیارات غیر قابل مشاهده را تائید می کند
عکس تقریبا مادون قرمز(1.6 میکرون) از حلقه متشکل از گرد و غبار دور ستاره اچ آر 4796 ای. یک واحد ستاره شناسی, یک واحد طول است که با فاصله بین زمین و خورشید, حدودا 149 میلیون کیلومتر, برابر است.
اکتشاف استراتژیکی سیارات خارجی و حلقه ها با استفاده از تلسکوپ سوبارو/های سی آی ای او با یک کار مشارکتی بین المللی آغاز شده در سال 2009 که توسط موتوهاید تامورا از رصدخانه نجومی ملی ژاپن رهبری می کند, تصویر فوق العاده دیگری را ارائه کرد که کمک بزرگی به فهم ارتباط میان حلقه ها و پیدایش سیارات می کند. محققان از دوربین سیاره یاب سوبارو, دوربینی با تغایر بالا که برای نسل های بعدی وسایل دیداری, برای گرفتن عکس های واضح و با تغایر بالا از حلقه های غبار دور اچ آر 4796 ای, یک ستاره جوان 8-10 میلیون ساله که فاصله اش تا زمین فقط 240 سال نوری است. حلقه از ذرات غبار با مدارگرد بالا به دور ستاره مرکزی اش است,که این مدار حتی بیشتر از مدار گردش پلوتو است. وضوح این تصویر گرفته شده از لبه درونی آنقدر بالاست که خم میان مرکز و موقعیت ستاره را می توان اندازه گرفت. با اینکه داده های دریافتی از تلسکوپ فضایی هابل, گروه دیگری از محققان را مشکوک به چنین خمیدگی کرد, داده های سابورا نه تنها وجودش را تائید می کنند, بلکه گویای این مطلب است که از آنچه که فکر می کردیم هم بزرگ تر است.
چه باعث شد که حلقه غبار دور اچ آر 4796 ای از مسیر چرخشش خارج شود؟ قابل قبول ترین توضیح این است که نبروی گرانش یک یا چند سیاره واقع در این حد فاصل میان حلقه بایستی ذزات غبار را به دنبال خود بکشد, که در نتیجه مسیر های پیش بینی شده حول ستاره را به هم می ریزد. شبیه سازی های کامپیوتری به تازگی نشان داده اند که چنین گره های گرانشی می توانند حلقه ها را از مرکزان خارج کنند. و یافته های یک شبیه سازی دیگر نشان می دهد که ستاره فومال هاوت می تواند مدرک خوبی برای این روند باشد. از آنجا که هیچ نامزد سیاره ای در نزدیکی اچ آر 4796 ای رویت نشده است, سیاراتی که تعادل حلقه را به هم زده اند احتمالا کوچکتر از آنند که با دستگاه های امروزی رصد شوند. با این حال, عکس گرفته شده توسط سابورا به دانشمندان اجازه می دهد که به وجود آن سیارات از روی تاثیری که بر چرخشش حلقه گذاشته اند پی ببرند.
عکس تقریبا مادون قرمز گرفته شده توسط تلسکوپ سوبارو درست در حد عکس های نور مرئی تلسکوپ فضایی هابل واضح است. در نتیجه ما را قادر به اندازه گیری صحیح نیروی گریز از مرکزش می کند. از آنجایی که آینه این تلسکوپ بسیار از آینه هابل بزرگتر است, نور ساتع ده از منظومه اچ آر 4796 ای در ابتدا بایستی از لایه های آشفته جو زمین عبور کرده تا بعد از آن تجهیزات سوبارو بتوانند آن را اندازه گیری کنند. سیستم دیداری انطباقی سوبارو بهش چنین اجازه ای می دهد که بیشتر علیه افکت های ناواضح جو بایستد بلکه بتواند تصویری کاملا واضح بگیرد. اعمال چنین روش پردازش عکسی که با زوایای افتراقی همراه است برای فرو نشاندن اشعه پر نور ستاره و نور های ضعیف بازگشتی از حلقه می باشد تا بتوانیم تصویر واضح تری داشته باشیم.
این عکس اطلاعات بیشتری در مورد ارتباط میان یک حلقه دور ستاره ای و پیدایش سیارات را در اختیار دانشمندان می گذارد. باور ما این است که سیارات در حلقه هایی از گاز و غبار باقی مانده به دور ستارگان جوان به عنوان تولیدات جانبی تشکیل ستاره به وجود می آیند. همانطور که سیارات این گازها و غبار ها را استفاده می کنند و یا ستاره ها این گاز و غباز ها را در اثر پرتو هایشان به بیرون از منظومه می ریزند. یک چنین حلقه کهنی در طی چند ده میلیون سال ناچیز از بین می رود. با این حال, برخی ستاره ها با آوار و حلقه های ثانوی احاطه شده اند که پس از مدت مدیدی که حلقه می بایست ناپدید شود غالبا از غبار تشکیل شده است. برخورد میان اجرام کوچک جامد- ذرات سیاره ای- باقی مانده از شکل گیری سیاره ها ممکن است به طور مداوم غبار حلقه را بازسازی کند. حلقه غبار دور اچ آر 4796 ای یک حلقه کاملا بازیابی شده است که اطلاعات لازم برای مطالعه شکل گیری سیارات و سیارات احتمالی واقع در این حلقه بازیابی شده را در اختیارمان می گذارد.