لکه های خورشیدی
لکه های خورشیدی ناحیه ای برسطح مرئی خورشید که از گازهای اطراف سردتر می باشد . بخش مرکزی بسیار تاریک لکه خورشیدی ، با دمای تقریبی 4300 کلوین را سایه و دمای پیرامون سایه که خاکستری و نیمسایه گویند، تقریباً 5000 کلوین می باشد. اگر لکه خورشیدی از اطرافش جدا می شد، درخشان به نظر می رسید. شکل مارپیچی این لکه خورشیدی نسبتاً غیرعادی است. در سال 1842 یک اختر شناس غیر حرفه ای به نام هاینریش شوابه، اظهار کرد که لکه های خورشیدی از لحاظ تعداد ، در یک چرخه نسبتاً منظم افزایش یا کاهش می یابند، اخترشناسان حرفه ای نیز این چرخه را تائید کردند.
بخش علمی مرکز علوم و ستاره شناسی تهران