زاویۀ میل استوای آسمان با دایرة البروج
مسیر حرکت ظاهری خورشید بر کرۀ آسمان نسبت به معدل النهار (یا استوای آسمان) مایل است وزاویۀ میان دو دایره، 23 درجه و27 دقیقه است. یکی از دو نقطۀ تلاقی این دو دایره را با علامت گاما نشان می دهند وآن را نقطۀ اول حمل می خوانند در اینجا خورشید در مسیر خود از بخش های جنوبی دایرة البروج به بخش شمالی آن استوای آسمان را قطع می کند. نقطۀ دیگر با علامت امگا نموده می شود و موسوم به نقطۀ اول میزان است. هنگامی که خورشید در یکی از این دو نقطه است روز با شب در همه جای زمین برابر است خورشید در حدود اول فروردین در گاما است. این نقطه اعتدال بهاری (ربیعی) هم خوانده می شود. خورشید در حدود اول مهر ماه در امگا است. نقطه اول میزان را اعتدال تیر ماهی (خریفی) هم می خوانند به شکل (آ) نگاه کنید زاویۀ میل میان دو دایره علت اساسی فصول بر روی زمین است وقتی خورشید در صفحۀ شمال استوا است به دو دلیل عمده هوا در نیمکرۀ شمالی گرم ودر نیمکرۀ جنوبی سرد است.
(آ )اشعۀ خورشید متمرکزتر است. در نیمکرۀ شمالی این اشعه گرمای قوس کوچکی را فراهم میسازد در نیمکرۀ جنوبی این اشعه بر قوس بسیار بزرگ تر توزیع شده است نیمکرۀ جنوبی گرمای کمتری بر واحد مساحت دریافت می کند.
(ب) خورشید در نیمکرۀ شمالی مدت درازتری بالای افق است در اواخر خرداد در عرض جغرافیایی 40 درجه شمالی از هر 24 ساعت ، 15 ساعت روز است.
زمین نه تنها تابش (نوروگرما) دریافت می کند بلکه آن را گسیل هم می کند( این گسیلش در حوزۀ امواج نامرئی فروسرخ است) در تیر ماه تابش ورودی بر تابش خروجی فزونی دارد ودر نتیجه دمای متوسط افزایش می یابد. زمین در حرکت بیضوی حقیقی خود ، به هنگام تابستان نیمکرۀ جنوبی، از همه وقت دیگر به خورشید نزدیک تر است نیمکرۀ جنوبی در نتیجۀ این اختلاف فاصله ، در حدود 6 درصد بیشتر از نیمکرۀ شمالی انرژی خورشیدی دریافت می کند. این فزونی همیشگی نیست در حدود500،10سال دیگر، نیمکرۀ شمالی این 6 درصد اضافی گرما را دریافت خواهد کرد. این تغییر به تدریج وپیوسته است واز پدیده های موسوم به تقدیم اعتدالین ناشی می شود.